Pedagogika resocjalizacyjna to studia pozwalające na zdobycie wiedzy teoretycznej i praktycznej niezbędnej do pracy z dziećmi i młodzieżą niedostosowaną społecznie. Po ich ukończeniu absolwent potrafi zauważać wczesne symptomy zaburzeń rozwoju społecznego i interpersonalnego. Z jakiego powodu kształcenie w zakresie pedagogiki resocjalizacyjnej jest wartościowe?
Czym zajmuje się pedagogika resocjalizacyjna?
Pedagogika resocjalizacyjna to dyscyplina zajmująca się wychowaniem osób z zaburzeniami w procesie socjalizacji. Są to zazwyczaj ludzie, którzy z różnych powodów nie przystosowali się do życia w społeczeństwie i wykazują zachowania zaliczane do kategorii przestępczości. Nauka ta skupia się więc na osobach przejawiających zachowania uznawane za niewłaściwe lub szkodliwe. Mowa tu np. o nadmiernej agresji, skłonnościach samobójczych lub stosowaniu używek.
Celem pedagogiki resocjalizacyjnej jest opis i wyjaśnianie określonych procesów zachodzących między osobą wychowującą i wychowywaną. Oprócz tego dyscyplina ta skupia się przede wszystkim na modyfikowaniu zachowań, które wydają się być niekorzystne lub szkodliwe dla społeczeństwa. Oznacza to, że w porównaniu z psychologią lub socjologią, pedagogika resocjalizacyjna kładzie największy nacisk na działania praktyczne, związane z przystosowaniem osoby poddawanej terapii do normalnego życia.
Osoby chcące nieco więcej dowiedzieć się na temat pedagogiki resocjalizacyjnej mogą przed rozpoczęciem studiów zaczerpnąć wiedzy z licznych artykułów i książek, dostępnych np. na stronie wydawnictwa Impuls.
Dla kogo kierunek pedagogika resocjalizacyjna?
Pedagogika resocjalizacyjna to studia dla osób odważnych i odpowiedzialnych, które satysfakcję życiową czerpią z pomocy innym. Niewątpliwie jest to niezwykle ciekawy, ale i wymagający kierunek. Specjaliści po ukończeniu tego kierunku zajmują się pomaganiem ludziom z przeszłością kryminalną w takich miejscach jak:
- areszty śledcze,
- zakłady karne,
- szkoły,
- zakłady poprawcze,
- ośrodki pomocy społecznej,
- schroniska dla nieletnich.
Podczas pierwszego zetknięcia z pedagogiką resocjalizacyjną można odnieść wrażenie, że dyscyplina ta nakłania młodych ludzi do zmiany postępowania poprzez dyscyplinę i przymus. W rzeczywistości jednak skłania się ona bardziej w kierunku przeprowadzenia wewnętrznej zmiany człowieka, który w swoim dość krótkim życiu doznał wielu cierpień i krzywd. Zazwyczaj te przykre wydarzenia są później źródłem lęku i poczucia odrzucenia, co skutkuje gniewem i złością wobec społeczeństwa.
